Dag 11 Lange reis naar Tonopah

Gereden miles : 385

Temp               : 19 gr Bryce/ 36 gr Tonopah     

Weer                : zonnig

Vandaag plaats ik 2 berichten, ik liep een dag achter met de updates, maar ben nu weer bij.

@ Cynthia en Theo - Zion bestaat uit 2 Canyons, de doorgaande weg "9" van Springdale naar Carmel Junction is open, daar kan je met je eigen auto door. De andere canyon kan je inderdaad alleen met de shuttlebus in. Wij waren er in het weekend, dan is het erg druk.

De wekker gaat vanmorgen om 7.15 uur. Ik ben dan al wakker en werk aan het verslag van gisteren, door het moeizame( lees langdurig) laden van de foto's loop ik inmiddels een dag achter met plaatsen van het verslag. Ik vind het nl niet zo leuk een verslag zonder foto's te plaatsen. 's Morgens/'s nachts laden de foto's veel sneller. Gisteravond, toen het regende duurde 1 foto een uur! Dat is bijna niet te doen....Waarschijnlijk zat iedereen masaal op internet, waardoor het zeer traag ging.

We ontbijten in het hotel, wij vinden de geboden ontbijten van de Best Westerns prima, met als uitschieter het ontbijt in Springdale.
Bij een temperatuur van 19 gr. (voelt best koud aan) stappen we om 8.20 uur in de auto. Vandaag moeten we een eind rijden . We zijn op weg naar Yosemite, maar vanwege de lange afstand hebben we deze route in tweeën gedeeld. We overnachten in de middle of nowhere in Tonopah.

een plaatsje onderweg

Langs deze weg liggen verschillende doodgereden dieren, heel sneu, op de eerste 120 Miles komen we al 3 aangereden herten tegen.

We doen bij Cedar City uitgebreid boodschappen bij de Wallmart, de komende dagen zullen we niet veel meer tegen komen, gisteren in Bryce was wel een klein supermarktje, maar daar betaal je uiteraard de hoofdprijs. Brood, chips, water, fruit, fris, ed. nemen we daarom voor een paar dagen mee. Het past er nog bij in de auto, maar we zitten nu wel echt vol. Ook hebben de kinderen een grote zak jellybeans gekocht, onderweg vermaken we ons een tijdje met smaken raden van alle lekkere en maar ook vieze smaken. ;-)

Het steeds veranderde landschap blijft mooi om door te rijden. Het ene moment heel groen, dan weer bergachtig bosgebied of heel kale rotsen waar weing groeit. Op een bepaalde gedeelte staat het een paar miles helemaal vol met Joshua Trees of een oom die daar erg op lijkt, weer een heel ander uitzicht.
Er zijn nauwelijks plaatsjes langs de weg, zodra we een bezinepomp zien besluiten we voor de zekerheid maar even te tanken. Met een volle tank ben je toch beter af in dit soort oorden.

Nadat we weer een tijdje in de woestijn rijden, niemand voor of achter ons voor zover we kunnen zien, stapt er ineens een man, uit een stilstaande auto, midden op de weg met een stopbord!! Echt heel vreemd. De man staat in de felle zon, met in de hand zijn bord, je ziet hem balen, want het is hier heel heet en hij staat in de brandende zon. Na ong 10 min komt er een Pickuptruck ons voorbij rijden met op de achterkant van de auto: Pilot Car, follow me. 6 Miles rijden we door dikke stofwolken achter deze truck aan, met nog steeds nauwelijks ander verkeer op de weg. Ze zijn, blijkt bij het eindpunt, de weg opnieuw aan het asfalteren, er zijn meer werkauto's dan verkeer :-).

We picknicken aan het begin van de "375" en vervolgen onze weg dan over de 'extraterrestrail highway' ( buitenaardse snelweg) zoals deze weg heet, die naam is zeer goed gekozen voor deze lange, lange, lange weg.  Er staat een bord dat er de komende 150 mijl geen mogelijkheid tot tanken is, was er het stuk ervoor ook al niet, we hebben al een tijdje niets anders als onherbergzaam gebied om ons heen. Gelukkig hadden we de bij laatste tank mogelijkheid besloten voor de zekerheid maar te tanken, niet wetende dat het daarna voorlopig niet meer mogelijk is.

We rijden 90 mijl over deze weg voor er weer een soort van piepklein plaatsje is, eigenlijk niets meer dan een paar stacaravans bij elkaar. Al die tijd is er niets anders dan zeer beperkte begroeiing en bergen.  Er lopen zwarte koeien hier en daar en een antilope.  In een uur tijd komen we 3 tegenliggers tegen. Iris zegt hier niet te kunnen leven, je kan nergens shoppen of met je vrienden afspreken......

Het gebied is zo groot en onherbergzaam dat je totaal geen idee van afstand hebt. We zien heel veel draaikolken van zand over het land gaan of de weg over steken. Als ze vlak langs de weg zijn voel je de zuiging! Het is wel een beetje eng rijden om op een tweebaansweg waar je 65 m/ph mag en de koeien vrij over de weg kunnen lopen. En, ja hoor, even later staat er een aan de rand, hij steekt toch niet over..... , maar hij wil toch graag naar de andere kant, tja, dan kan je niet anders doen dan stoppen.

En...dan ineens na 2 uur praat de TomTom weer... We moeten eindelijk links afslaan.. He, he, er komt echt een eind aan deze weg. Ook al was de weg ontzettend lang we zijn wel weer onder de indruk van de enorme uitgestrektheid van dit land.  Om 15.30 uur komen we bij de Best Western in Tonopah aan, hier slapen we vannacht. Nadat we zijn ingecheckt, gaan we lekker een tijdje naar het zwembad om even op te frissen en van zon en water te genieten.

Tonopah is nu bijna een spookstad, op wat hotels en benzinestations na is alles gesloten. Veel gebouwen zijn vervallen, ramen dichtgespijkerd, deuren hangen uit de sponningen.  Er staan ook resten  uit de mijnen. Dat was vroeger heel anders en dat is nog wel te zien. Rond 1905 hebben ze hier voor 200 miljoen aan zilver uit de grond gehaald, er woonden in die tijd, op het hoogtepunt van de plaats 10.000 mensen. Als je ziet door wat voor eindeloos onbewoond gebied ze toen alles hebben moeten aan voeren en bevoorraden is dat bijna niet voor te stellen. Nu is deze stad een typisch voorbeeld van het verval van het platte land in Amerika. 

Tevens is Tonopah bekend om de 'Tonopah Test Range' (Area 52), Waar in het geheim vliegtuigen en raketten ontwikkeld en getest werden en worden. O.a. de F.117 Stealth Fighters kwamen hier vandaan.

We hebben het idee dat in het hotel veel mensen zitten die in de omgeving werken. Wij zijn hier als toeristen maar 'vreemde eenden in de bijt'. Overal zijn nl. groepen mannen, buiten aan het BBQen, bij de TV in de ontbijtzaal. Het grote voordeel is dat het hotel daarom de hele dg verse koffie en een sortering aan zelf gebakken koek heeft staan.