Wij gaan van 20-07-12 tot 11-08-12 het naar Zuidwesten van Amerika, waar we de staten Californië, Utah, Nevada en Arizona zullen aandoen. Lees mee over onze plannen, voorbereidingen en belevenissen tijdens de reis. Het verslag van ons Florida vakantie mei 2012 staat ook op dit blog. Vanaf dag 12 zijn de verslagen op een ander blog deel 2 verder te lezen, dit ivm de data limiet.

Iedereen is welkom om mee te lezen. We vinden het erg leuk als je een berichtje voor ons achterlaat.

Harm, Christa, Iris en Thijs


zaterdag 19 mei 2012

Dag 8- al vlieg je nog zo snel, de creditcard achterhaalt je wel

Vanmorgen bij het wakker worden, zag de hotelkamer er anders uit dan de voorgaande ochtenden. De zon scheen! Zo was het Miami als wij gewend waren. Na het standaard ochtend ritueel snellen wij het strand op voor ons dagelijkse ochtend strandwandeling, tjonge wat hebben wij veel gelopen deze vakantie. Na een heerlijke tijdje langs het water gelopen te hebben, keren we terug naar het hotel voor het ontbijt. Het smaakt weer prima, alleen helaas geen warme melk bij de koffie omdat het apparaat stuk is, gelukkig lust ik ook zwarte koffie.
Na het ontbijt, het is inmiddels 9.30 uur, gaan we op de fiets er op uit. ons hotel had voor de gasten fietsen beschikbaar. We fietsen gedurende anderhalf uur een langs een groot deel van South beach, vanaf het hotel over de boulevard naast de Ocean Drive naar het South Pointe Park, langs de jachthaven naar de brug bij 5th St. Dan weer helemaal terug gefietst, deels over het harde deel van het strand tot aan de 20 th St. Op de terugweg wilden we een frappuccino bij de Starbucks halen, daar was het echter zo druk, dat we maar afdropen. Het was heerlijk om de fietsen, ondanks dat het een warmde dag was. Het zijn wel heel kleine fietsen, je zit laag bij de grond, waardoor je knieën een enorme hoek maken.  Er werd op verschillende plekken flink gesport en getraind. We hebben regelmatig mensen, vooral in het park met een personal trainer gezien. Er werd flink afgezien en gezweet, terwijl wij op onze beachcruisers langs zoefden. Eind van de ochtend gaan we nog voor een paar uurtjes naar het strand om bij te bruinen.
 
 
Vandaag start een wedstrijd van de Volvo Ocean Race tussen de 5th en de 20th St., we zien ze tussen 2 boeien voor de kust een aantal maal heen en weer zeilen, opvallend is hoe met de weinige wind die er staat toch een behoorlijke afstand tussen de verschillende boten ontstaat. Rond 14.30 uur begint het te spetteren, het lijkt wel of er een bom is ontploft, bijna als één man staat iedereen op en begint gehaast in te pakken om het strand te verlaten. Echt grappig om te zien, wij gaan natuurlijk braaf mee, want we hebben geen zin in een Florida hoosbui en dan natte spullen in de koffer te moeten stoppen. De hoosbui zette niet door er vielen slechts een paar grote druppels, daarom gaan we voor de laatste keer deze vakantie nog een stuk langs zee lopen. De zon schijnt al weer behoorlijk fel, het is gewoon een heerlijke dag. Nu halen we wel de frappuccino's bij de Starbucks, als we terug lopen richting het hotel zien we een slang over de straat kronkelen. ik wil er heel graag een foto van maken, want dat had ik Thijs beloofd als we er een zouden zien. Volgens een Amerikaan die erbij staat is hij extreem giftig, en moet ik afstand houden. We hebben de foto gemaakt, dan kunnen we thuis aan onze expert Thijs vragen wat voor soort het was.
Dan is het tijd terug naar het hotel te gaan, ons nog even op te frissen, koffers te pakken en ons klaar te maken voor de terugreis. In de stromende regen rijden we naar het vliegveld, het zicht is even zo slecht dat we een afslag missen, maar dat kost ons gelukkig niet veel extra tijd. In een lange rij rijden wij het rental car center in, waar bijna ieder autoverhuurbedrijf een eigen afdeling heeft. Probleemloos leveren we de auto bij Alamo in, bonnetje zoals het hoort op nul. Met de Mia Mover richting vertrekhal, waar ze 5 min. na onze aankomst al beginnen met inchecken. Het gaat allemaal heel vlot en binnen 20 min waren we ingecheckt. We eten wat op het vliegveld, worden electronisch gescand door security, die toch ook nog even willen voelen en heel beleefd vragen of het geen pijn doet! Daarnaast word ik nog apart genomen omdat mijn handen extra gecontroleerd moeten worden??? Met een doekje vegen ze er op een paar plekken langs, wat dan in een sort scanner geschoven wordt, niets natuurlijk. Ik mag naar huis :-) Als we in de terminal zitten te wachten, komt ineens Josephine, een teamgenoot uit mijn dames voetbalteam ;-), met haar gezin naar ons toelopen. zij gaan nu 2 weken naar Florida, we wisten dat zij in het vliegtuig heen zou vliegen, waarmee wij naar huis vliegen. Superleuk, dat we ze nog even gesproken hebben.

De vlucht verloopt heel soepel. Precies 2 uur na het opstijgen krijgen we de vraag Beef of Beef? het is dan 23.30 uur in Miami en 6.30 uur in Nederland. Wat ons betreft een heel raar tijdstip om een warme maaltijd te serveren. Maar bij Arkefly wordt dit geloof ik altijd ongeacht het tijdstip, standaard 2 uur na het opstijgen gedaan. Wij bedanken dan ook voor het aanbod, op het vliegveld hadden we al gegeten. Harm krijgt van de hele vlucht weinig mee. Hij heeft voor het eerst een slaappil tijdens het vliegen genomen, die goed werkt, want ineens gaan we al bijna landen. Hij heeft bijna de hele weg geslapen, kan zich zelfs niet herinneren dat wij halverwege een keer van plaats verwisseld zijn...

Rond 12.30 uur landen we op Schiphol, we hebben er 8,5 uur over gevlogen, de koffers komen vrij vlot, we kunnen met het eerste busje richting P3 mee, en zijn rond 13.30 uur thuis. Iris is blij met alles wat we voor haar gekocht hebben, het past gelukkig ook allemaal, ze is wel jaloers op de nieuwe Uggs van haar moeder. Thijs moet nog even geduld hebben, hij logeert op dit moment nog bij oma. Bij het legen van de brievenbus was Harm ook heel blij, het afschrift van de creditcard zat bij de post en tot en met woensdag de 16e was alles al afgeschreven. Maar ach, wie zijn schulden betaald verarmt niet.





donderdag 17 mei 2012

Dag 7 -

Vanmorgen de wekker gezet om een vroege strandwandeling te maken, we wilden graag met de zonsopkomst op het strand zijn. Helaas was het toen we wakker werden niet droog en zwaarbewolkt. Daarom ons nog maar een keer extra omgedraaid. Een uurtje later, was het droog en zijn we alsnog voor het ontbijt een strandwandeling gaan maken.
Weer terug in het hotel hebben we ontbeten, waarna we de auto voor laten rijden om naar de Aventura Mall te gaan. Na een half uurtje rijden we de parkeergarage al in, dat ging lekker vlot. Bij Abercrombie slaan we onze slag, mede door de ons toegespeelde kortingscoupon. Er zijn volgens ons meer mensen die hiervan profijt hebben, want zowel de meneer voor ons als de dames na ons, stonden net als wij met de handen vol in de rij bij de kassa. Na al het passen en sjouwen even in de foodcourt gekeken waar het het drukste was en daarom gekozen voor eenmaal een beef en een chicken terriyaki, smaakte erg goed. Onze Ford over de nu zeer drukke Collins Avenue weer naar de Breakwater gestuurd. Alhier schoot de Valet boy in de stress, want er was geen plek meer voor onze auto,  er moest even gerangeerd worden om Christa met haar aankopen netjes op de stoep uit te kunnen laten stappen. Het leek het spelletje traffic jam wel, Mustang naar voren, Chrysler naar achteren, Ford-escape erin en Christa eruit en dat alles onder het toeziend oog van een vol terras.

Hierna hebben wij ons gemeld bij de beachboy voor onze complementery beachbeds. Bedje werd recht getrokken, lakentje gedrapeerd en handdoeken neergelegd en na afgeven van de tip konden wij ons installeren en insmeren. Er viel op het strand een hoop te bewonderen, waaronder het kleinste broekje van onderen. Christa vond het onfatsoenlijk, zo klein maar ik had alleen maar oog voor de Volvo Ocean Race aan de horizon! De temperatuur was prima, maar de zon scheen eigenlijk nauwelijks. Aan de horizon stapelden de wolken zich samen en af en toe rommelde het in de verte waarop wij naar ons hotel terugkeerden, ondanks alle bewolking had de uv-straling toch nog plekken weten te vinden waar ik Christa niet ingesmeerd had, met als gevolg rode vlekken op haar rug. 

's Avonds gaan wij op Lincoln Road Mall een salade eten in de gezellige drukte en mellee van zien en gezien worden. Eerst gaan wij nog even de parkeergarage aan het eind van Lincoln Road in om 's avonds over de stad uit te kijken. Als we bovenop staan zien we dat de zon bijna ondergaat, het is een prachtig gezicht. Eindelijk zagen we deze vakantie een sunset zonder heel veel bewolking ervoor.




Morgen breekt onze laatste dag hier al weer aan,  het weekje is omgevlogen, maar doordat we op zoveel verschillende plekken zijn geweest lijkt het alsof we veel langer dan een week van huis zijn. Rond 17.30 vertrekken we morgen naar het vliegveld, we vliegen pas morgenavond. We hebben nog een hele dag hier morgen, maar zullen de volgende update pas weer thuis plaatsen.



(auteur Harm, deze keer)

woensdag 16 mei 2012

Dag 6 - Architectuur van Miami

Vandaag zijn we de dag begonnen met een prima ontbijt, lekker buiten op het terras van het hotel. Een minpuntje is dat het regent..... daarvoor zijn we hier natuurlijk niet gekomen. Na het ontbijt, het is inmiddels droog maar zwaarbewolkt,  lopen we een klein stukje over het strand. De life guard is net ons favoriete strandhuisje aan het openen, wat van dichtbij gezien, wel een likje verf kan gebruiken. Om 10 uur lopen we richting  het Ritz-Carlton hotel waar we om 10.30 een afspraak hebben Marty Mueller in de lobby te ontmoeten. Marty is een gids van www.artdecowalks.com, wij hebben hem vorig jaar leren kennen met een tour langs de Art Deco op de Ocean Drive. Vlak voor we weggingen hebben we hem gemaild of hij onze nog verder in Miami Beach kon rondleiden.
Hij biedt een aantal standaard tours voor ca. 1,5 uur, en had voor ons een leuk vervolg op de tour van vorig jaar. Vanaf het Ritz-Carlton, The National, Cadet Hotel, Casa Tua, het stadspark komen we op de Lincoln Road Mall. Op de Ocean Drive vind je voornamelijk vroege Art Deco(hoekige vormen), op Lincoln Road en op weg daarnaar toe beschrijft Marty ook de architectuur van de later Art Deco en MiMo , Miami Modern. Marthy kan ontzettend veel vertellen laat je met andere ogen naar de gebouwen kijken, en opent deuren die voor anderen gesloten blijven (letterlijk). Casa Tua, een gebouw in de stijl van het huis van Versace, was vroeger een privé-huis, nu een exclusief boutique-hotel met slechts 5 kamers en een heel chique restaurant. Terwijl wij voor het hek naar zijn verhaal luisterden, kwam de manager naar buiten en nodigde ons uit binnen de poort. Ook de manager was geboeid door alles wat Marty hierover kon vertellen en nodigende ons van harte uit eens terug te komen. Leuk plan..., maar ver boven budget....
Om er te eten moet je weken van te voren reserveren.

in de Guess store warden vroeger Cadillacs verkocht
Dit was vroeger een bank nu een kledingzaak, de kluis is nu paskamer
Casa Tua
In dit hotel was Clark Gable als soldaat gestationeerd
het theater

 Marty heeft ons ook meegenomen naar een MiMo-stijl gebouwde parkeergarage aan het eind van de Lincoln Road Mall. Deze parkeergarage is een apart spel van lijnen, waarbij meer gelet is op het design als op het creëren van zoveel mogelijk parkeer ruimte en heeft een zeer open architectuur. We gaan met de lift omhoog, op het hoogste dek kan je bijna rondom over Miami uitkijken.




Iets na twaalven nemen we afscheid van Marty, wij gaan even bijkomen van zijn verhalen en looptempo met een kop koffie bij de Nespresso Store. Na deze korte pauze lopen we terug naar de Ocean Drive om bij het News cafe onze favoriete gerecht, yoghurt 'all the way' te eten, we hebben dan ruim 3,5 uur gelopen......
De rest van de middag willen we luieren, eerst gaan we naar het zwembad, maar dat is net een aquarium boven de Ocean Drive. Als ik in het zwembad lig voel ik mij erg bekeken. Inmiddels laat de zon zich voorzichtig zien, dus gaan we lekker nog een uurtje naar het strand.  's Avond hebben we zin in een slechte, snelle hap en gaan we voor een hamburger naar de 'Five Guys". Zonder hamburger te eten ben je toch niet echt in Amerika geweest, kunnen we dat na vandaag ook afvinken. Terug op de hotelkamer zien we het aldoor flitsen, niet door onweer, maar doordat allerlei mensen het Breakwater fotograferen.
De weersvoorspellingen zijn niet geweldig voor de komende dagen, daarom gaan we morgenochtend naar Aventura Mall.