Dag 6 - Williams - Bearizona

Gereden Miles: 257
Temp: rond de 30 gr.












Vanmorgen gaat de wekker om 6.30 uur! We verlaten vandaag Las Vegas om naar Williams te rijden, onze volgende stopplaats vlakbij de Grand Canyon. We zullen vandaag ruim 4 uur moeten rijden, daarbij verliezen we ook een uur door het tijdsverschil tussen Nevada en Arizona.

Om 8.17 uur zitten we in de auto Las Vegas uit. Vanuit de auto maken we nog wat foto's van het Zuidelijke deel van de strip, hier zijn we niet lopend geweest. In Henderson gooien we de tank vol, halen bij de Vons nog lekker brood, kersen, nectarines en beleg voor ondeweg. Dan gaan we op weg.

Om 8.45 uur passeren we de grens van Arizona, dan is het ineens al 9.45 uur.

Bij een uitkijk punt over de Colorado river komen we een mooi Indiaans paar tegen. Zij verkopen allerlei kettinkjes en hebben zich heel strategisch opgesteld ;-)

Het landschap is heel gevarieerd, voornamelijk bergachtig, er zijn grote delen met hoge, ruige rotsen waar bijna niets groeit, maar ook delen die wel groen zijn, we rijden bijvoorbeeld over een hoogvlakte (1500 m. hoog), voorbij Kingman waar het heel groen is , met veel bomen en gras.

Bij kingman gaan we even van de weg af om bij de Mohave Airport Drive naar het vliegtuig kerkhof te kijken. Hier staan honderden vliegtuigen in de woestijn gestald. Keurig op een rij, gesorteerd op vliegmaatschappij.

12.40 uur rijden we Seligman binnen, een plaatsje aan de Route 66, de beroemdste weg van Amerika. Hij loopt van Chigago naar Los Angeles en 3941 km lang. In Seligman waan je je in de jaren 50, maar dan wel over de top. Grappig om even door te lopen. Wij zien aan de rand van het plaatsje een picknick  tafel onder een grote boom, een perfecte plek om te lunchen. De temperatuur is hier heel aangenaam, rond de 31 gr. ruim 10 gr. lager dan in Las Vegas. Rond 13.30 vervolgen we onze weg richting Williams, we rijden het laatste deel over de Route 66.

Om 14.30 uur zijn we in Williams. Wij rijden naar het hotel inchecken en gelijk al de sleutel krijgen, prettig! We laden de koffers uit, drinken wat en gaan op weg naar Bearizona. Een vriendin van ons was hier geweest, maar raadde het eigenlijk af. Op een blog hadden we echter wel een positieve beschrijving gelezen. We wagen het er toch op. Nadat we entree hebben we betaald, rijd je met eigen auto door het park heen. Het park huisvest een aantal dieren die in noord Amerika voorkomen, zoals wolven, bizons, Big Horn sheep en beren. Je krijgt het dringend advies ramen dicht te houden, deuren op slot en als een dier nadert door te rijden.

Alle dieren zijn heel actief, het is daarom leuk en spannend er tussen door te rijden. De dieren zitten in verschillende gedeeltes en het laatste deel is natuurlijk: de beren.

De beren waren ontzettend actief, ze liepen om de auto heen, staken de weg over. Een paar renden door het bos. Een beer zat heerlijk ongeneerd aan zijn buik te krabben. Na ons was er geen auto, dus we rijden nog een extra rondje, dan is er nog niemand....dus vooruit nog 1 rondje dan, ze zijn zo leuk! Bij het verlaten van het berengedeelte is de route per auto ten einde. We parkeren de auto, er is nl. ook nog een gedeelte waar je door kan lopen. Bij de ingang vertelde ze dat ze 9 jonge beertjes hadden, ze zitten bij elkaar in een verblijf, de wat oudere jonge beren weer in een ander. We zijn precies op tijd voor de presentatie van een paar roofvogels. Ze hebben hier een heel grote prachtige uil die ze over het publiek laten vliegen. We zaten vlak voor de plek waar de vogels landen, je de wind van hun vleugelslag. Na ong 2,5 uur zijn we uitgekeken.

We rijden eerst nog een stuk het bos in, Iris ziet een hert en we zien ook wat eekhoorntjes, daarna rijden terug naar Williams en lopen nog even door het plaatsje. Volgens de kinderen lijkt Williams sprekend op het stadje uit de film 'Cars'. Na het avondeten halen we nog wat bij de Dairy Queen, Iris neemt voor eerst een blizzard strawberry, gemaakt met verse aardbeien, voor herhaling vatbaar.

Er is iets fout gegaan met de camera van Harm heeft op een instelling gestaan, precies toe we tussen de beren reden, die niet op Blogger kan. Dus helaas wat mindere foto's van dat deel.